Birden havalandı.. Yükseldi. Yukarıya doğru değil, yatayda süzüldü. Kanatlarını acemice çarptı. Küt diye bir ses geldi. Otobüsün ön koltuklarında oturan biz yolcular ve aracın muavini şahit olduk. Ve yere düştü. Hepsi birkaç saniyede gerçekleşti. Ayarlanamayan kalkış, hesaplanamayan yükseliş ve beklenmedik otobüs... Kalktı ve indi. Yükseldi ve çarpttı. Uçuşunun bedeli ölüş oldu. Kaza'ydı, geliyorum demedi. Geldi. İçim açıdı. Yüreğim sızladı. Bir tarafım da imrendi... Özgürdü. Kafesde değildi. Uçtu ve kendini gerçekleştirdi. 

Ve biz onu düştüğü yerde bırakıp yola devam ettik... Niceleri gibi. Bunun adı yolculuktu...