Kalp toprakları mı çorak? Aşk tohumları mı bozuk? Muhabbet güneşi mi bulutta? Gözyaşı yağmurları mı kurudu? Dünya yaşamı  mapushane mi oldu? Evreni görecek gönülgözü kör mü oldu? Mikrodan makroya ulaşan yollar kapalı mı? Göğüsler mi daraldı? Egolar mı azmanlaştı? 

Bilmiyorum. Bilemiyorum. 

Bir şeyi deneyimleyebiliyorum... Nefes. İçime dolan nefes.... Çatlatacak o tohumu. Kabuğundan çıkacak. Nefes ile dolarken, nefes ile buluşurken, nefes ile boşalırken "an" da hayat var. Ben de yok. Sen de yok. Biz de yok. Sadece O var.